"Camel better"

“Want more?” roept de meneer van het openbaar toilet in Essaouira tegen mij. Ik schud mijn hoofd. Ik hou het uiteinde van een toiletrol vast die hij aan het uitrollen is, pas als hij 30 meter verderop is begrijp ik wat de bedoeling is. Met grote passen komt hij teruggelopen en overhandigt mij de stapel toiletpapier. Met mijn armen vol toiletpapier loop ik achter hem aan naar het toilet. Hij houdt de deur van de toilet open en duwt me naar binnen. Verbaasd kijk ik achterom, maar hij heeft de deur al achter me dicht gedaan. Aan wc-papier heb ik in ieder geval geen gebrek mocht de tajine van de dag daarvoor niet zo goed zijn gevallen….

Even daarvoor zijn we vertrokken uit Marrakech. Op het grote plein in Marrakech eten we tajine en drinken we thee. De thee is zo zoet dat het glazuur van onze tanden springt. Gelukkig zijn ze hier in Marrakech al op voorbereid. Midden op het plein staat een kraampje met volledige kunstgebitten, maar er liggen ook losse tanden in allerlei vormen en maten. In sommige tanden zitten vullingen of gaatjes. We zoeken hier een compleet nieuw gebit uit. Laat de thee maar komen! Je hebt op het plein ook “slangenbezweerders”. Er valt echter niet veel te bezweren want de slangen zijn meer dood dan levend. Toch zijn er helaas genoeg mensen die hiermee op de foto gaan waardoor dit in stand blijft. Ditzelfde geldt voor de aapjes die aan een ketting het plein over worden gesleept en soms zelfs geslagen worden. Wat wel leuk is aan het plein zijn de vele etenstentjes in de avond. Vooral nummer 37 is een aanrader, “guaranteed no diarrhea” staat er op het bordje. Perfect voor als je een keer geen 30 meter aan wc-papier meekrijgt.

Het verkeer rond Marrakech is even wennen. Gelukkig hoef je maar één regel te onthouden: er zijn geen regels. Maar buiten Marrakech is het al snel rustig en zijn de ezels de belangrijkste weggebruikers. Onderweg zien we de schapen en geitenherders die geduldig staan te wachten tot de geiten de groene blaadjes bovenuit de boom hebben gegeten. Want ja, de geiten klimmen hier in de boom. We zien koeien en schapen die vervoerd worden achterin een jeep. Wist je dat je 6 koeien achter in je jeep kwijt kunt? En zeker 12 schapen als je ze twee rijen hoog opstapelt? We rijden door kleine dorpjes waar de markt half over de weg staat. Onderweg eten we zoete cake met een verse laag glazuur die over was van het ontbijt, want we hebben immers nieuwe tanden.

Plotseling stapt er een politieagent de weg op met een laser in haar handen. Ze laat op haar laser zien dat we 8 kilometer te hard hebben gereden. We moeten ons rijbewijs, autopapieren en paspoort afgeven. Ze neemt de documenten aan om ze vervolgens weer aan een andere meneer te geven. Hij kijkt er eens naar en geeft het weer door aan een volgende meneer. Ook hij kijkt er eens naar en hij vertelt nogmaals dat we 8 kilometer te hard hebben gereden. Vervolgens geeft hij het stapeltje weer door aan een andere agent die vervolgens de boete vaststelt. 150 dirham en gelijk contant afrekenen. Als het geld is betaald kunnen we weer verder rijden. De agent waarschuwt nog wel even: 10 kilometer verderop staat ook een radar, dus daar moeten we even opletten. “no want spent all holiday money on road” lacht hij…

Aangekomen bij de parkeergarage begint de meneer die er voor staat al driftig te zwaaien. “much welcome in Essaouira” lacht hij. De parkeergarage lijkt vol, maar “no worry” zegt de man. Hij neemt de sleutels van de auto over en parkeert de auto in een piepklein gaatje en strak tegen de muur aan. Voorzichtig aait hij de auto. “I take good care, no worry.” Gerustgesteld laten we de auto achter.

We eten als lunch weer een tajine en wurmen ons door de smalle straatjes van Essaouira. Essaouira heeft een veel knussere uitstraling dan Marrakech en bovendien rijden er hier een stuk minder scootertjes door de smalle straatjes, wat scheelt in chaos.

Youssef neemt ons mee voor een ritje op zijn kamelen door de duinen en op het strand van Essaouira. Hij laat de drie kamelen op hun knieën zitten zodat we op kunnen stappen. Ik kies de kameel die het snelste inzakt met het minste geluid. Deze lijkt mij het braafst en daardoor hoop ik op de minste kans om er af te vallen. Ik heb filmpjes gezien van mensen die voorover vallen als de kameel opstaat, dus better safe than sorry. Onderweg op het strand komen we een auto tegen die vastzit in het zand. Terwijl het opkomend tij is proberen ze met man en macht de auto los te krijgen voordat de zee de auto opslokt. Als we dichterbij komen lacht Youssef: “camel better”. Vanaf de kameel slaan we het tafereel gade. De zee staat inmiddels tot de deuren en het water begint de auto binnen te stromen. De zee heeft gewonnen. We vervolgen onze weg. We zijn weliswaar langzamer dan de auto, maar we komen wel verder. En zonder kleerscheuren zetten Youssouf en de kamelen ons weer af bij het riad.

We reizen verder naar Taghazout. Onderweg zien we surfers op de hoogste golven die we ooit hebben gezien. We eten als lunch weer wat tajine en boulderen op het strand. In Taghazout parkeren we de auto op een kleine parkeerplaats aan de rand van het plaatsje. De parkeerwachter woont hier in een kapotte auto die is omgebouwd tot een soort minicamper. Eromheen loopt een roedel straathonden met puppy’s. Nadat we hebben gespeeld met de puppy’s belooft de man goed op onze auto te passen. De volgende dag vertrekken we al om half zes in de ochtend, maar de man zit al op zijn stoel naast de auto. Hij zwaait naar ons terwijl we wegrijden: “good trip!” Onderweg naar de luchthaven maken we nog even gebruik van onze nieuwe tanden en eten we zoete koekjes als ontbijt. Een prima afsluiter van een zoete trip.